ਗ਼ਜ਼ਲ

ਮਜਲਿਸਾਂ  ਅੰਦਰ  ਜਦੋਂ  ਮਸਲੇ  ਉਠਾਏ ਜਾਣਗੇ। 
 ਆਪਣੀ  ਹਉਮੇ  ਦੇ  ਫਿਰ  ਝੰਡੇ  ਝੁਲਾਏ ਜਾਣਗੇ।

ਸੋਚ ਦਾ ਦੀਵਾ ਤਾਂ ਜਗਦਾ ਰੱਖ ਸਕੇ ਨਾ ਰਾਤ ਭਰ 

ਸ਼ਾਇਰੀ  ਅੰਦਰ  ਕਈ  ਸੂਰਜ  ਚੜ੍ਹਾਏ  ਜਾਣਗੇ।

ਵਗਦੀਆਂ  ਪੌਣਾਂ  ਨੂੰ  ਹੋਈ  ਕੈਦ  ਤੇ ਅੱਗਾਂ ਬਰੀ

ਫੈਸਲੇ  ਹੁਣ  ਇਸ  ਤਰ੍ਹਾਂ  ਏਥੇ  ਸੁਣਾਏ ਜਾਣਗੇ।

ਕੀ  ਪਤਾ  ਕਿੰਨੇਂ  ਵਸੇਬੇ  ਜਾਣਗੇ  ਉੱਜੜ  ਉਦੋਂ

ਬਸਤੀਆਂ ਖਾਤਰ ਜਦੋਂ ਜੰਗਲ ਕਟਾਏ ਜਾਣਗੇ।

ਯਾਦ  ਰੱਖ  ਓਨੇ ਹੀ  ਕੰਡੇ  ਪੈਣਗੇ ਚੁਗਣੇ  ਕਦੇ

ਤੇਰਿਆਂ ਰਾਹਾਂ ਚ ਜਿੰਨੇ ਫੁੱਲ ਵਿਛਾਏ ਜਾਣਗੇ। 

ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਲਈ ਕਰਾਂ ਦੁਆਵਾਂ

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਫੁੱਲ ਵਾਂਗੂੰ ਓਸ ਨੇ ਹੀ ਟਹਿਕਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਜਾਣਦੈ ਜੋ ਸੂਲੀਆਂ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਲਟਕਦੇ ਨੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਪਿੰਜਰੇ,
ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਪੰਛੀ ਵਿਚਾਰਾ ਆਲ੍ਹਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਸਿਦਕ ਹੈ, ਈਮਾਨ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਤਲੀ 'ਤੇ ਜਾਨ ਹੈ,
ਪਰਖ ਲੈ, ਜੋ ਪਰਖਣੈ ਤੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਦੋਸ਼ ਪੱਥਰ ਦਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਫੁੱਲ ਦਾ
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਤਾਂ ਤਿੜਕਣਾ ਹੀ ਤਿੜਕਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਕੀ ਭਰੋਸਾ ਏਸ ਜੰਗਲ ਦੇ ਸਦੀਵੀ ਹੋਣ ਦਾ
ਝੂਮਦੇ ਬਿਰਖਾਂ ਅਚਾਨਕ ਡਿੱਗਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਕੌਣ ਹੈ ਇਹ,ਕਿਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਮੱਥਿਆਂ ਤੇ ਉਕਰਿਐ?
ਗਿੱਲੇ ਗੋਹੇ ਵਾਂਗ ਹਰ ਪਲ ਸੁਲਘਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ
ਹੂਕ ਹੈ, ਵੈਰਾਗ ਹੈ, ਇਕ ਰਾਗ ਹੈ ਪਰ ਸਾਜ਼ ਨਾ,
ਗੀਤ ਦਾ ਇਹ ਦਰਦ ਕਿਸ ਨੇ ਸਮਝਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।
ਮੌਸਮਾਂ ਦਾ ਕਹਿਰ ਹੈ, ਸੂਲਾਂ ਦੀ ਤਿੱਖੀ ਜ਼ਹਿਰ ਹੈ,
ਫੇਰ ਵੀ ਫੁੱਲਾਂ ਨੇ ਹਰਦਮ ਮਹਿਕਣਾ ਇਸ ਦੌਰ ਵਿਚ।

ਗ਼ਜ਼ਲ

ਰਾਹਬਰੀ  ਦੇ  ਪੂਜ  ਕੇ ਨਿੱਤ ਪੱਥਰ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ। 
ਗਾਹੁਣਾ ਚਾਹੇ ਆਦਮੀ ਨਿੱਤ ਅੰਬਰ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ। 

ਸੁਪਨਿਆਂ  ਵਿਚ  ਵੇਖਦਾ  ਹਾਂ ਮੰਜ਼ਰ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ। 
ਅੱਖ  ਖੁੱਲ੍ਹੇ  ਨਜ਼ਰ  ਆਵਣ   ਖੰਡਰ  ਨਵੇਂ  ਨਵੇਂ।

ਹੁਣ  ਪੁਰਾਣੇ  ਯਾਰ  ਦਾ ਖ਼ਤ ਮਿਲਦਾ ਜਦੋਂ ਕਦੇ, 
ਮੇਰੀਆਂ  ਅੱਖਾਂ  'ਚ  ਚੁਭਦੇ  ਅੱਖਰ  ਨਵੇਂ - ਨਵੇਂ। 

ਤੂੰ ਹੀ ਦੱਸ ਕਿ ਕਿਹੜੇ ਦਰ 'ਤੇ ਦਸਤਕ ਦਿਆਂ ਮੈਂ ਯਾਰ,
ਉੱਗੇ  ਨੇ  ਹਰ   ਦੇਹਲੀ  ਉਤੇ  ਖੰਜਰ  ਨਵੇਂ  ਨਵੇਂ। 

ਭਟਕਣਾ ਦੇ  ਦੌਰ  ਦਾ  ਅੰਤ ਦਿਸਦਾ  ਨਹੀਂ ਕਿਤੇ, 
ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਬਣ ਰਹੇ  ਨੇ  ਰਾਹਬਰ ਨਵੇਂ-ਨਵੇਂ। 
  
ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਪਹਿਨ ਵਸਤਰ ਤੁਰਦਾਂ ਜਦੋਂ ਵੀ 'ਮਾਨ',
ਜ਼ਿਹਨ  ਵਿਚ  ਵਜਦੇ  ਬੜੇ  ਨੇ  ਪੱਥਰ  ਨਵੇਂ - ਨਵੇਂ।
                                        ਹਰਦਮ ਸਿੰਘ ਮਾਨ